ดาวเรือง ทมยันตี เล่ม1

“คุณปลัดควรจะรู้จักไอ้เรืองไว้“ “ทำไม?“ ปลัดคนใหม่ย้อนถาม “ก็คุณปลัด

                คิดจะพัฒนาหมู่บ้านนี้ไม่ใช่เร๊อะ ทางที่ดีผมว่าพัฒนาบ้านไอ้เรืองก่อนจะดีกว่า ถ้าคุณปลัด

                พัฒนาบ้านไอ้เรืองละก็ บ้านอื่นไม่มีปัญหาหรอกครับ“ “ทำไม นายเรืองนี่เป็นนักเลงโตงั้นหรือ?“

                “มันเคยประกาศเหย็งๆ ว่ามันไม่ใช่นักเลง แต่ใครก็อย่ามาแหย็มกะมันก็แล้วกัน“ ภาพพจน์

                ในใจคือ “ไอ้เรือง” หนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ น่าที่จะสักลายพร้อยตามแบบฉบับนักเลง เพราะข้อมูล

                ที่ได้รับคือ…”ขนาดนักเลงอย่างไอ้วรรณ ลูกผู้ใหญ่ผันยังไม่ค่อยกล้ากะมันเลย แต่ก็มีไอ้วรรณ

                ละมั้งที่ฝีมือสูสีกันกับไอ้เรือง”…หึ ขนาดลูกชายผู้ใหญ่บ้านยังทาบรัศมีไอ้เรืองไม่ได้

                ปลัดจินตวัฒน์เริ่มแน่ใจได้ว่า น่าจะจัดการกับไอ้เรืองก่อนรายอื่นจริงๆ! คุณปลัดจะจัดการกับ

                ไอ้เรือง หรือไอ้เรืองจะซัดคุณปลัดเสียหมอบกระแต แล้ว “ไอ้วรรณ” คู่อริของไอ้เรืองล่ะ

                จะอยู่ฝ่ายไหนกองเชียร์อย่าง ผู้ใหญ่ผัน,ไอ้เพี้ยน มือขวาของไอ้เรือง,คุณจ่า,นายอำเภอ,

                ท่านผู้กำกับ,หลวงตาคง,พระครูจ้อย โยงใยกันกับไอ้เรืองอย่างไร ถึงเชื่อมือกันขนาด

                ถ้าเอ่ยถึง…ดาวเรืองก็พูดได้เต็มๆ คำว่า “เถอะน่า เชื่อหัวไอ้เรืองมันเหอะ”

                            ณ บ้านวรรณกรรม นำพริกขี้หนูสวนรสเผ็ดแซ่บ ชื่อเสนาะหูนาม ดาวเรือง ที่ขาประจำ

                นิยมเรียกอย่างหนิดหนม ว่า “ไอ้เรือง” มาฉายเดี่ยวอีกครั้ง…เรื่องราวของไอ้เรือง นั่น

                ทมยันตีแบไต๋ออกมาว่า เด็ดกว่าไอ้เรือง แสบกว่าไอ้เรือง…แซ่บหลายเด้อนั้นยังมี

                และคนทั้งบางเรียกมันว่า “ไอ้รุ่ง” ไอ้รุ่งเป็นใครคุณต้องผ่านด่านพริกขี้หนูสวนพันธุ์ดุอย่าง

                ไอ้เรืองก่อน แล้วคุณจะรู้ว่า “ไอ้รุ่ง” เป็นใคร…เด็ดดวงกว่าแค่ไหน ใน “ดาวเรือง” ของ “ทมยันตี”